2012

Papatya

Günün birinde bir Papatya varmış. Kendisinin güzel olduğundan eminmiş ve “Ben güzellerin en güzeliyim” der dururmuş.

Ertesi gün yağmurun bıraktığı suya baktığında beyaz yapraklarının söküldüğünü ve kardeşlerinin yokluğunu görünce çok fena korkmuş, ve o günden beri hiç ben güzelim demezmiş, “Biz Papatyalar” der dururmuş.

“Doğa, en temiz bir çevremde, korumsal bir bakımda olsa dahi insanoğlu onu kirletmekte ilk sıradaki varlıktır”.

Papatya devam zannetse ben güzelim diye, güzel olmazmı?

Ahmet Karaca